Τα νέα μας.

Πολλές φορές μιλάμε για σωτηρία σαν να είναι ο τελικός προορισμός.

Σαν να φτάσαμε, να τελειώσαμε, να “κλείσαμε” το πνευματικό μας ταξίδι.

Όμως η σωτηρία δεν είναι το τέλος. Είναι η αρχή.

Ο Θεός δεν μας έσωσε απλώς για να αποφύγουμε την απώλεια, αλλά για να ζήσουμε μέσα στο κάλεσμα που Εκείνος έχει ετοιμάσει για τον καθένα μας.

Σωτηρία κατά χάρη – πορεία με σκοπό

Η Γραφή είναι ξεκάθαρη:

«Κατά χάρη είστε σωσμένοι διαμέσου της πίστης… όχι από έργα» (Εφεσίους 2:8–9)

Η σωτηρία είναι δώρο. Δεν την κερδίζουμε.

Όμως το ίδιο κεφάλαιο συνεχίζει:

«Διότι είμαστε ποίημα Αυτού, κτισμένοι εν Χριστώ Ιησού για καλά έργα, τα οποία ο Θεός προετοίμασε για να περπατήσουμε μέσα σε αυτά» (Εφεσίους 2:10).

Δηλαδή σωθήκαμε για να περπατήσουμε. Υπάρχει δρόμος. Υπάρχει αποστολή.

Όλοι έχουμε κλήση

Ο Παύλος στους Ρωμαίους περιγράφει μια αλυσίδα που δεν σπάει:

«Όσους προγνώρισε, τούτους και προόρισε… και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε» (Ρωμαίους 8:29–30).

Δεν μιλά για λίγους. Μιλά για όλους.

Η κλήση δεν είναι ίδια σε μορφή, αλλά είναι ίδια σε αξία.

Όλοι καλούμαστε να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Χριστού.

Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι θεωρία

Ο Ιησούς μας καλεί να ζητάμε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού.

Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζουμε έναν Βασιλιά.

Και ο Βασιλιάς της Βίβλου δεν κυβερνά από απόσταση. Μπαίνει πρώτος στη μάχη.

Ο Χριστός δεν μας λέει απλώς τι να κάνουμε. Μας δείχνει τον δρόμο και μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε.

Χαρίσματα για καθημερινή ζωή

Το Άγιο Πνεύμα έχει δώσει χαρίσματα σε κάθε πιστό:

«Σε κάθε έναν δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον» (Α΄ Κορινθίους 12:7).

Τα χαρίσματα δεν είναι για τη σκηνή μόνο.

Είναι για τη ζωή. Στο σπίτι. Στη δουλειά. Στην εκκλησία. Στην καθημερινότητα.

Ο Θεός δεν περιμένει τελειότητα· περιμένει διαθεσιμότητα.

Δεν υπάρχουν θεατές στη Βασιλεία

Η Εκκλησία δεν είναι χώρος παρακολούθησης. Είναι σώμα.

Όπως σε έναν στρατό, ο καθένας έχει ρόλο. Όχι όλοι ίδιοι, αλλά όλοι απαραίτητοι.

Η πνευματική ζωή δεν είναι κερκίδα· είναι συμμετοχή.

Ζωή σε πνευματική μάχη

Η Γραφή δεν ωραιοποιεί την πραγματικότητα, υπάρχει πνευματικός αγώνας.

Γι’ αυτό ο Θεός μας δίνει πανοπλία:

• αλήθειας

• δικαιοσύνης Του

• πίστης

• σωτηρίας

• Λόγου Θεού

• προσευχής

Όχι για να τα ξέρουμε θεωρητικά, αλλά για να τα χρησιμοποιούμε καθημερινά.

Οφειλέτες – από ευγνωμοσύνη, όχι από πίεση

Και εδώ βρίσκεται η καρδιά του μηνύματος.

Δεν ζούμε το κάλεσμά μας επειδή “πρέπει”. Το ζούμε επειδή οφείλουμε.

Οφείλουμε:

• επειδή μας κάλεσε

• επειδή μας έσωσε

• επειδή μας εξόπλισε

• επειδή μας εμπιστεύτηκε

Όχι με φόβο. Αλλά με επίγνωση και ευγνωμοσύνη.

Κλείνοντας

Η αναζωπύρωση δεν έρχεται όταν περιμένουμε κάτι “απ’ έξω”.

Έρχεται όταν ο λαός του Θεού καταλαβαίνει ποιός είναι και γιατί ζει.

Όταν περπατάμε στο κάλεσμα.

Όταν στεκόμαστε στη μάχη.

Όταν ζούμε όχι ως θεατές, αλλά ως οφειλέτες χάρης.

Όχι γιατί πρέπει.

Αλλά γιατί έχουμε λάβει τα πάντα.