Τα νέα μας.

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι έχουμε προτιμήσεις.

Προτιμήσεις σε φαγητό, σε μουσική, σε στυλ λατρείας, ακόμα και… σε κήρυκες. Κάποιους τους ακούμε με χαρά, κάποιους άλλους τους κρίνουμε σιωπηλά: «Πώς το λέει έτσι;», «Γιατί το κάνει αυτό;», «Δεν μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος…».

Όμως ο Θεός δεν δεσμεύεται από τις δικές μας προτιμήσεις.

Μπορεί να μιλήσει μέσα από κήρυκες που δεν είναι «του γούστου μας», μέσα από εκκλησίες που λειτουργούν διαφορετικά απ’ ό,τι έχουμε συνηθίσει, μέσα από φτωχά ντραμς ή κατσαρόλες που παίζουν τον ρόλο τυμπάνων. Το κριτήριο δεν είναι το στυλ, αλλά η παρουσία Του.

Είμαστε κυνηγοί της παρουσίας του Θεού. Όχι κυνηγοί εντυπώσεων, ανθρώπινης σοφίας ή «τέλειων» δογμάτων. Θέλουμε να δούμε τον Θεό να κινείται με δύναμη ανάμεσά μας.

1. Μία ανατρεπτική πρόσκληση

Στην Αγία Γραφή βλέπουμε δύο μορφές που έχουν το ίδιο όνομα: Ιησούς του Ναυή και Ιησούς Χριστός.

Και οι δύο εμφανίζονται σε σημεία καμπής.

Ο Θεός τους χρησιμοποιεί για να περάσει ο λαός Του από ένα στάδιο σε ένα άλλο και αυτό το πέρασμα δεν είναι ποτέ άνετο.

Ο Ιησούς του Ναυή αναλαμβάνει όταν τελειώνει η εποχή του Μωυσή.

Ένας λαός που έμαθε επί σαράντα χρόνια μόνο να επιβιώνει στην έρημο, τώρα καλείται να μάθει να κατακτά υποσχέσεις. Δεν είναι εύκολο. Η νοοτροπία της επιβίωσης δεν χωρά στη γη της επαγγελίας.

Ο Θεός του μιλάει ξεκάθαρα:

«Δεν σε προστάζω εγώ; Γίνε ισχυρός και ανδρείος∙ μη φοβηθείς και μη δειλιάσεις, γιατί μαζί σου είμαι εγώ ο Κύριος ο Θεός σου όπου κι αν πας.» (Ιησ. Ναυή 1:9)

Ο Ιησούς του Ναυή πρέπει να οδηγήσει έναν λαό που έχει μάθει μόνο να ψάχνει το μάννα στο έδαφος, σε έναν τρόπο ζωής όπου θα συνεργάζεται ενεργά με τον Θεό.

2. Όταν σταματάει το μάννα

Σαράντα χρόνια ο λαός Ισραήλ ξυπνούσε και έβγαινε από τη σκηνή του για να μαζέψει μάννα.

Ο Θεός προμήθευε· εκείνοι απλώς συνέλεγαν. Ο καθένας, ανάλογα με την πείνα της οικογένειάς του, όχι απλώς με τις ανάγκες της. Ο Θεός έδινε σύμφωνα με τη δίψα τους.

Και ξαφνικά, στο κατώφλι της γης της υπόσχεσης, διαβάζουμε:

«Σταμάτησε το μάννα να πέφτει.»

Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς προφητεία, χωρίς εξήγηση. Ξυπνούν ένα πρωί και… δεν υπάρχει τίποτα στο έδαφος.

Τι κάνεις όταν ό,τι σε συντήρησε μέχρι τώρα παύει να λειτουργεί; Όταν ο Θεός σου «κόβει» τον τρόπο που είχες συνηθίσει;

Ο Ιησούς του Ναυή δίνει μία παράξενη, ανατρεπτική εντολή:

«Ετοιμάστε εφόδια για τον εαυτό σας, επειδή ύστερα από τρεις ημέρες θα διαβείτε τον Ιορδάνη…» (Ιησ. Ναυή 1:11)

Σαράντα χρόνια δεν είχαν μαγειρέψει ποτέ. Κι όμως, τώρα ο Θεός τους λέει ουσιαστικά:

«Δεν θα κάνω πάλι ΕΓΩ τα πάντα για εσάς. Τώρα θα τα κάνουμε ΜΑΖΙ. Θέλω τη συμμετοχή σας, την πίστη σας, την κίνησή σας.»

Το μάθημα είναι σκληρό:

«Ό,τι μας έφερε μέχρι εδώ, δεν θα μας πάει στο παρακάτω.»

3. Η δική μας «έρημος» και τα παλιά ασκιά

Αν κοιτάξουμε την πνευματική ιστορία της χώρας μας, θα δούμε κάτι παρόμοιο.

Μετά τον απόστολο Παύλο, η Ελλάδα δεν γνώρισε πραγματική πνευματική αναζωπύρωση. Ζούμε –ως λαός του Θεού– σε μια μακρόχρονη έρημο. Μιλάμε για ξέσπασμα, για επίσκεψη του Θεού, χαιρόμαστε για λίγες «σταγόνες» και ξαναγυρνάμε στη γνωστή μας πνευματική ξηρασία.

Προσευχόμαστε για κάτι νέο, αλλά συχνά το περιμένουμε να έρθει με τον παλιό τρόπο. Με τα ίδια σχήματα, τις ίδιες δομές, τις ίδιες βεβαιότητες.

Κι όμως ο Ιησούς το είπε ξεκάθαρα:

«Το νέο κρασί θέλει νέα ασκιά.»

Αν προσπαθήσουμε να χωρέσουμε μια νέα κίνηση του Θεού μέσα στα παλιά μας σχήματα, τα «ασκιά» μας θα σκιστούν. Χρειαζόμαστε νέο τρόπο σκέψης, όχι απλώς νέες εκδηλώσεις.

4. Ο ανατρεπτικός Ιησούς της Καινής Διαθήκης

Το ίδιο πνεύμα ανατροπής βλέπουμε και στον Ιησού Χριστό.

Οι Φαρισαίοι είχαν τον Νόμο, είχαν το μοναδικό μέχρι τότε βιβλίο που έδωσε ο Θεός, αλλά είχαν σταματήσει να περιμένουν πραγματικά τον Μεσσία.

Είχαν βολευτεί σε θεολογικά παιχνίδια, λεπτομέρειες, συζητήσεις, σχολές σκέψης. Η πνευματική προσδοκία είχε σβήσει.

Και τότε έρχεται ο Ιησούς:

• δηλώνει «Εγώ και ο Πατέρας ένα είμαστε»
• συγχωρεί αμαρτίες δημόσια
• θεραπεύει με τρόπους που σκανδαλίζουν
• κάνει παρέα με τελώνες και πόρνες
• ανατρέπει τα τραπέζια στο ναό
• μιλά για «φαγητό της σάρκας» και «πόση του αίματος» Του

Για τριάμισι χρόνια ο Ιησούς μοιάζει, στα μάτια των θρησκευτικών ηγετών, αιρετικός και επικίνδυνος.

Και όμως, αυτός είναι ο Υιός του Θεού. Δεν έρχεται να καταργήσει τον Νόμο, αλλά να τον φέρει στο πλήρωμά του. Έρχεται να ταρακουνήσει μια θρησκεία που είχε χάσει τον ζωντανό Θεό.

5. Προφήτες που μας ξεβολεύουν

Αν κοιτάξουμε την Παλαιά Διαθήκη, θα δούμε ότι ο Θεός πολλές φορές χρησιμοποίησε προφήτες με προκλητικούς, παράξενους τρόπους:

• ο Ησαΐας περπατά γυμνός και χωρίς παπούτσια
• ο Ιεζεκιήλ τρώει ψωμί ψημένο πάνω σε κοπριά
• ο Ιερεμίας φορά ζυγό βοδιού στον λαιμό
• ο Ωσηέ παντρεύεται πόρνη και την ξαναδέχεται πίσω
• ο Έσδρας ξεσκίζει ρούχα και μαλλιά από αγωνία

Αν τα βλέπαμε σήμερα αυτά, ίσως να λέγαμε «παράνοια», «υπερβολή», «ακρότητα».

Κι όμως, πίσω από αυτά τα παράδοξα κρύβονταν καθαρά μηνύματα Θεού προς τον λαό.

Το θέμα δεν είναι να τρέχουμε πίσω από κάθε «περίεργο» φαινόμενο. Το θέμα είναι να μη βιαζόμαστε να καταδικάζουμε οτιδήποτε δεν ταιριάζει στα δικά μας στεγανά.

Ο Παύλος το λέει πολύ καθαρά:

«Το Πνεύμα μη σβήνετε. Προφητείες μη εξουθενείτε. Όλα δοκιμάζετε, το καλό κατέχετε. Από κάθε είδους κακό απέχεστε.» (Α΄ Θεσ. 5:19–22)

Δεν μας καλεί να καταπίνουμε τα πάντα αμάσητα.

Μας καλεί όμως να δοκιμάζουμε, όχι να απορρίπτουμε αυτόματα.

6. Πείνα για παρουσία, όχι απλώς ανάγκες

Στην έρημο ο Θεός έδινε μάννα όχι «ανάλογα με την ανάγκη», αλλά ανάλογα με την όρεξη της κάθε οικογένειας.

Και πνευματικά ισχύει κάτι παρόμοιο: ο Θεός ανταποκρίνεται όχι απλώς στις ανάγκες μας, αλλά στη δίψα της καρδιάς μας.

Έχουμε όλοι λίστες με ανάγκες. Αλλά η μεγάλη ερώτηση είναι:

Πόσο πεινάω για την παρουσία του Θεού;

Όχι για τα «σημεία» που έχω στο μυαλό μου, αλλά για τον ίδιο τον Χριστό;

Ο Παύλος γράφει:

«Ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν έγιναν με λόγια πειστικής ανθρώπινης σοφίας, αλλά με απόδειξη Πνεύματος και δύναμης.» (Α΄ Κορ. 2:4)

Χρειαζόμαστε ξανά αποδείξεις Πνεύματος και δύναμης, όχι απλώς καλά δομημένα κηρύγματα, όσο σωστά κι αν είναι.

7. Ζούμε ανάμεσα σε έρημο και υπόσχεση

Πνευματικά, μοιάζουμε πολλές φορές με τον λαό Ισραήλ εκείνη τη στιγμή πριν περάσει τον Ιορδάνη:

• δεν είμαστε πια στην παλιά έρημο όπως ήταν
• δεν έχουμε όμως μπει ακόμη πλήρως στη γη της επαγγελίας
• βρισκόμαστε σε μια ενδιάμεση, μετέωρη φάση

Έχουμε εμπειρίες από το παρελθόν, εικόνες και υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά στεκόμαστε κάπου στη μέση.

Και ο Θεός έρχεται και μας λέει:

«Όπως ήμουν μαζί με τον Μωυσή, έτσι θα είμαι και μαζί σου.»

«Γίνε ισχυρός και ανδρείος.»

«Ετοιμάστε τις τροφές σας.»

Με άλλα λόγια:

Αλλάξτε νοοτροπία.

Σταματήστε να ζείτε μόνο για επιβίωση.

Ετοιμαστείτε να συνεργαστείτε με Εμένα σε κάτι νέο.

8. Κλείνοντας: κυνηγοί της παρουσίας Του

Δεν θέλουμε απλώς «ωραίες συνάξεις» και «καλά κηρύγματα». Δεν μας αρκεί να διαχειριζόμαστε αυτό που ήδη έχουμε.

Χρειαζόμαστε:

• καρδιές έτοιμες να αλλάξουν τρόπο σκέψης
• ασκιά εύκαμπτα, όχι άκαμπτα
• διάθεση να δοκιμάζουμε και να κρατάμε το καλό
• θάρρος να κάνουμε βήμα μπροστά, χωρίς όλες τις εγγυήσεις

Ζούμε ανάμεσα στην έρημο και στη γη της υπόσχεσης. Ο ανατρεπτικός Ιησούς –ο Ιησούς του Ναυή και ο Ιησούς Χριστός– μας καλεί:

«Μη μένεις κολλημένος στον παλιό τρόπο. Πείνασε για την παρουσία Μου.

Άσε Με να ανατρέψω τις βεβαιότητές σου και κάνε το βήμα πίστης στο νέο που θέλω να κάνω στη ζωή σου και στην Εκκλησία Μου.»