Το αστέρι, η φάτνη και το θείο βρέφος

[ΜΕΡΟΣ Ι]

Κάθε Χριστούγεννα το αστέρι φτάνει το πιο ψηλό σημείο του σπιτιού μας, το ταβάνι και μένει εκεί ψηλά και αγέρωχα για πάνω από ένα μήνα, θυμίζοντάς μας το σημάδι που είδαν οι 3 μάγοι για να προσκυνήσουν τον βασιλιά Ιησού. Τότε, στη μακρινή Βηθλεέμ ήταν ένα αστέρι πρωτόγνωρα φωτεινό, ξεχωριστό, υπέρλαμπρο πάνω από κάθε φαντασία. Ένα αστέρι που δεν πέρασε απαρατήρητο, αλλά έφερε φως μέσα στο σκοτάδι, παίρνοντας τον τίτλο του πιο λαμπρού αστεριού στην ανθρωπότητα. Εκείνο το βράδυ στον ουράνιο κόσμο βρισκόταν ένα ουράνιο σώμα που ξεχώριζε και ήταν πιο φωτεινό από όλα...

Όμως, την ίδια στιγμή, κάτω στη γη γεννιόταν και ένα άλλο αστέρι... ο Ιησούς, που λίγα χρόνια αργότερα είπε: «Εγώ είμαι το αστέρι, το λαμπερό και πρωινό» (Αποκάλυψη 22:16). Όποιος δέχεται τον Ιησού ως Κύριό του, Του επιτρέπει να φωτίζει τις σκοτεινές πλευρές της ζωής του -όπως το αστέρι φώτιζε εκείνη τη νύχτα τον σκοτεινό ουρανό. Του επιτρέπει να τον καθοδηγεί στις αποφάσεις της ζωής του -όπως το αστέρι καθοδήγησε τους μάγους. Του επιτρέπει να τον οδηγεί στην αλήθεια -όπως ακριβώς το αστέρι έφερε τους μάγους στον σωστό προορισμό. Αυτό το αστέρι, όταν το γνωρίσεις σε ελκύει και σε τραβάει από κάθε γωνιά της γης... Όταν γνωρίσεις το αληθινό Φως, τότε τίποτα ξανά δεν φωτίζει με αυτόν τον τρόπο την ψυχή σου. Αλλά κάθε μέρα της ζωής σου, θυμάσαι ότι κάποτε, σε εκείνο το ταξίδι της αναζήτησης, βρήκες τον αληθινό Βασιλιά, που αξίζει να Του δίνεις την τιμή, την λατρεία και την προσκύνηση κάθε μέρα. Είθε να Τον Γνωρίσεις και εσύ αυτά τα Χριστούγεννα.

[Συνεχίζεται...]