Γιατί αγαπώ τον Ιησού

Από μικρή ηλικία αναρωτιόμουν: «Για ποιο λόγο υπάρχει τόσο κακό στον κόσμο;». Ο πόλεμος
και η αδικία συγκλόνιζαν την ψυχή μου και δεν μπορούσα να καταλάβω πώς μπορεί κάτι
τέτοιο να το επιτρέπει ένας Θεός αγαθός.

Τότε ήταν, που μου δόθηκε η ευκαιρία και άνοιξα την Αγία Γραφή, και τα λόγια της ήταν
βάλσαμο για μένα.... Διάβασα πώς από το ξεκίνημα του κόσμου παρεισφρέει η αδικία και η
αμαρτία και καταστρέφει όλο αυτό το τέλειο, αυτό που φανταζόμαστε στα πιο κρυφά μας
όνειρα και ευχόμαστε. Λέμε: «κάπως έτσι θα έπρεπε να είναι ο κόσμος…».

Διαβάζεις, και πάνω που συνειδητοποιείς το μέγεθος της καταστροφής αυτού του κόσμου...
ξεπροβάλει μία φιγούρα. Και αυτή είναι ο Ιησούς. Αυτός ο «άνθρωπος», ο Ιησούς, που τα
λόγια του, η ζωή του, οι πράξεις του, είναι κάτι το ξεχωριστό, το θεϊκό.

Ακόμη και σήμερα, συχνά σκέφτομαι και μπαίνω στη θέση των άλλων ανθρώπων. Αν είσαι
πρόσφυγας, γνωρίζεις ότι και ο Ιησούς ήταν πρόσφυγας; Τα πρώτα χρόνια της ζωής του έφυγε
με τους γονείς του από το Ισραήλ όπου γεννήθηκε, και έμεινε στην Αίγυπτο για να γλιτώσει το
διωγμό.

Αν είσαι γυναίκα, γνωρίζεις ότι ο Ιησούς ήταν ο πρώτος, που όχι μόνο μίλησε σε γυναίκες σε
προσωπικό επίπεδο, αλλά έκανε και βαθιές προσωπικές συζητήσεις μαζί τους; Κόντρα στις
παραδόσεις της εποχής του, τις αντιμετώπισε με πραγματικό σεβασμό. Γυναίκες που τις
θεωρούσαν πόρνες και ήταν έτοιμες να τις δολοφονήσουν, στάθηκε για αυτές και πήρε το
μέρος τους. Δέχτηκε το άγγιγμα και τη λατρεία τους . Ήξερε ότι δεν θα Τον μολύνουν αυτές...
όπως η υποκρισία των θρησκευόμενων.

Ο Ιησούς ήταν και ο πρώτος που αποδέχτηκε τα παιδιά, όχι μόνο ως ισάξια άτομα με τους
μεγάλους, αλλά τους έδωσε τόσο μεγάλη τιμή, που τα έθεσε στο μέσο, στο κέντρο, ως
παράδειγμα, και είπε στους μαθητές του να γίνουν σαν αυτά.

Ο Ιησούς αποδέχτηκε τον φτωχό και τον πλούσιο, με τον ίδιο τρόπο. Διακρίσεις δεν υπήρχαν
μπροστά του, μόνο καρδιές. Αν νιώθεις ότι είσαι ελλιπής, μικρός, αμαρτωλός, με ερωτηματικά,
να ξέρεις ότι ο Ιησούς είναι εδώ για σένα. Αν νιώθεις όμως ότι είσαι εντάξει, μάλλον ο Ιησούς
δεν σου κάνει... Το είπε ξεκάθαρα, ότι δεν ήρθε για τους «υγιείς», αλλά για τους ασθενείς.
Ήταν συχνά απρόβλεπτος στο πώς φερόταν, δεν δεσμευόταν από τις συνήθειες της εποχής
του. Έκανε κάποια πράγματα «επαναστατικά». Δεν δίστασε να γκρεμίσει με μαστίγιο όλα τα
καταστήματα των εμπόρων στο ναό. Δεν ανεχόταν να νομίζει ο κόσμος, ότι με το εμπόριο
μπορούν να εξαγοράσουν την εύνοια του Θεού.

Το μεγαλύτερο, όμως, που έκανε ο Ιησούς, ήταν επάνω σε ένα Σταυρό, πάνω σε ένα λόφο. Εκεί
που η απόλυτη αδικία του κόσμου... συνάντησε την απόλυτη δικαιοσύνη. Αυτή του Θεού.
Εκεί στέκομαι κάποιες φορές κι εγώ μαζί με τις γυναίκες και τον Ιωάννη και κλαίω και λέω:

«Για ποιο λόγο έπρεπε να το περάσεις όλο αυτό;». Ξέρω ότι αδικήθηκε όσο κανένας... Ξέρω,
όμως, ότι και εγώ είμαι δικός του καρπός. Μέσα από τον πόνο του, πήρε τη νίκη. Τη νίκη μου.
Και κάποια μέρα θα τον συναντήσω... Και τότε, δε θα χρειάζονται πια λόγια για να Του πω...
Πόσο Τον αγαπώ.